در کتاب عیون اخبار الرضا (ع) مرویست که عبدالله بزاز نیشابوری گفت: بین من و حمید بن قحبطه (ملعون) معامله ای بود . وقتی از مسافرت مراجعت نمودم مرا احضار کرد . با همان لباس مسافرتم به ملاقاتش رفتم وقت ظهر ماه مبارک رمضان بود بر او وارد شدم . طشت و ابریق آوردندودودست خود را شست وبه من هم امر نمود دست خود را بشویم و من هم شستم و فراموش کردم که ماه رمضان است وروزه هستم چون طعام حاظر کردند متذکر شدم و عقب نشستم حمید گفت: چرا نهار نمی خوری؟ گفتم: ای امیر ، ماه مبارک است و من مریض نیستم و عذر دیگری برای افطار ندارم و شاید امیر عذری دارد. پس گریه کرد و گفت: من هم عذری ندارم و مریض نیستم ، آنگاه اشکش جاری شد. پس از فراغت از طعام سبب گریه اش را از او پرسیدم؟ گفت: در زمانی که هارون الرشید درطوس بود شبی دنبال من فرستاد وقتی که بر او وارد شدم دیدم در نزد او شمعی روشن و شمشیری سبز رنگ و برهنه جلوی اوست چون مرا دید پرسید: اطاعت تو از امیرالمومنین چگونه است؟ گفتم:با جان و مال  پس مرا مرخص نمود . طولی نکشید مرا احضار نمود وهمان سوال را تکرار نمود، گفتم: باجان و مال و اهل واولادپس مرا مرخص نمود. برای سومین مرتبه احضارم کرد و همان سوال را تکرار کرد، گفتم: با جان و مال و اهل و اولاد و دین . پس خندید و گفت: این شمشیر را بردار و هرکس را که این خادم به تو نشان داد باید بکشی! شمشیر را برداشته همراه خادم بیرون شدم. مرا به خانه ای که درب آن قفل بود آورد، پس از باز کردن قفل وارد شدیم دیدم وسط آن خانه چاهی است ودر آن سه حجره است وهرسه مقفل است ، پس یکی را باز نمود دیدم، بیست نفر پیر و جوان همه از اولاد علی(ع) وزهرا(س) در زنجیرند! خادم گفت: باید اینها را گردن بزنی او یکی یکی جلومی آورد ومن گردن میزدم وبدن و سرآنهارا در چاه می انداختم تا بیست نفر کشته شدند. آنگاه درب حجره دوم را باز نمود ودرآن هم بیست نفرعلوی در زنجیر بودند همه را به اشاره خادم رشید کشتم و درچاه انداختم. سپس درب حجره سوم را باز نمود و درآن هم بیست نفر علوی بود مانند آن دودسته همه را کشتم ، نفر آخری پیرمردی بود. به من فرمود: وای برتو! فردای قیامت چه عذری داری هنگامی که تورا در حضور جدما رسول خدا (ص) حاظرکنند و حال آنکه تو شصت نفر از اولاد اورا بدون هیچ گناهی کشته ای؟ پس بدنم لرزید، خادم از روی غضب نظری به من نمود ومرا ترسانید! آن پیرمرد را هم کشتم و درآن چاه افکندم پس کسی که شصت نفر از اولاد رسول خدا(ص) را کشته باشد روزه و نماز او را چه نفعی است؟ ومن یقین دارم که مخلد در آتش هستم ولذا ماه رمضان را روزه نمی گیرم.

مرویست که پس از ورود حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به خراسان، عبدالله نیشابوری، داستان آن ملعون و یاس او را ار پروردگار عالم برای حضرت نقل نمود، حضرت فرمود: وای براو؟ آن یاسی که حمید از رحمت الهی داشت گناهش از قتل آن شصت نفر علوی بیشتر است.

بله، اگر آن ملعون پس از قتل این سادات بیگناه و پس از ارتکاب این گناه بزرگ به کلی از خدای خود بریده نشده بود و به راستی از کرده خود پشیمان واز روی اخلاص توبه نموده و از در عجز وزاری به رحمت الهی ملتجی شده بود، خدای کریم توبه اورا قبول میفرمود. چنان که توبه وحشی قاتل حضرت حمزه سیدالشهدا(ع) عموی پیغمبر(ص)را پذیرفت با اینکه دل رسول خدا(ص) را فوق العاده به درد آورده بود با آن حرکت وحشیانه مثله که با جنازه آن بزرگوار مرتکب شده بود. مع الوصف پیغمبر(ص) توبه اش را پذیرفت .

                                                                                برگرفته از کتاب گناهان کبیره

                                                                                                               عبدالحسین دستغیب(رح)